Jakiś czas temu, ale nie tak dawno, mój WIERSZ O MIŁOŚCI trafił do szerszego grona odbiorców, na jednym z czytelniczych fanpejdżów.
Jedna z komentujących napisała pod nim, że oprócz tego, że wiersz jest beznadziejny, autor (w sensie- ja) nie ma prawa wypowiadać się o takim uczuciu, jeśli się nie ma o tym pojęcia. Ok. (Drogi Mężu w tym miejscu chcę Cię przeprosić- myślałam, że Cię kocham, ale ludzie mówią, że nie. Sorki. )
Od paru dni w internetowym obiegu jest moje PODANIE, żartobliwy tekst naszpikowany tytułami discopolowych piosenek, nawiązujący do utworzenia klasy o takim profilu (profilu disco-polo właśnie. Tak- ja też myślałam, że to żart.) Ludzie są zdziwieni, skąd ja tak dobrze znam ten gatunek muzyczny i ile o nim wiem.
Nie trzeba widzieć wieży Eiffla na żywo, żeby umieć o niej napisać.
Tak to już jest, że tutaj w Internecie wszyscy wiedzą lepiej i wiedzą wszystko o wszystkich.
Oczywiście też lepiej, o czym nie omieszkają wspomnieć.
Być może negatywne komentarze to wyraz jakiejś frustracji, zazdrości czy jeszcze innych negatywnych uczuć i doświadczeń. Jeśli tak- to szczerze współczuję.
Wychodząc naprzeciw pomyślałam, że w takim razie napiszę o tym czy dałam się kiedyś namówić na >trójkąt<, a Wy już się sami zastanawiajcie, czy to prawda 😀
Wiersz tylko i wyłącznie dostępny na blogu. Wyjątkowo- nierymowany.
Oto on:
Co łączy moje polonistki z mężczyznami, których całowałam..
Nie było ich tak całkiem dużo.
Ale zmieniali się – to fakt.
Co klasa- to wyższy poziom.
Byli konsekwentni- ale nabyłam przez to doświadczenia.
Wymagali- ale stałam się przez to kreatywna.
Lubiłam przymiotniki na równi z przymilaniem.
Koło polonistyczne ? Czemu nie ?
Trójkat? Śmiało!
Pokazali, że gra słów ma znaczenie.
A zabawa językiem potrafi zdziałać cuda.
Teoria to jedno – ale sprawdzić się trzeba było w praktyce .
Kiedy się postarałam -zaliczyli .
—
Linki do wymienionych tytułów:
https://fitstaszki.pl/2018/11/19/wiersz-o-milosci/
https://fitstaszki.pl/2020/02/24/podanie/
